فراوانی ژن های ermA,B,C در انتروکوک های مقاوم به اریترومایسین جدا شده ازنمونه های بالینی بیماران بستری شده در بیمارستان های دانشگاهی شهر قزوین و تهران

مقدمه: انتروکوکها از عوامل مهم عفونت دستگاه ادراری هستند که مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی دارند ، این مطالعه تعیین  فراوانی ژن های ermA,B,C در انتروکوکهای مقاوم به اریترومایسین جدا شده ازنمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر قزوین و تهران را هدف قرار داده است . روش کار: در این مطالعه اپیدمیولوژی- توصیفی که از سال 1391- 1392 در دو بیمارستان آموزشی در قزوین و سه بیمارستان در تهران صورت گرفت، تعداد 165 ایزوله  انتروکوک مورد مطالعه قرار داده شدند ، مقاومت به اریترومایسین با روش انتشار دیسک و رقت سازی در آگار برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) براساس استانداردهای  Clinical and Laboratory ) CLSI (Standard Institute تعیین گردید و با انجام  PCR حضور ژنهای ermA,B,C  بررسی شدند. نتایج: از بین 165 ایزوله انتروکوک 142 ایزوله ( 86% ) انتروکوکوس فکالیس و 23 ایزوله (9/13%) انتروکوکوس فاسیوم بودند. نتایج تست های حساسیت دارویی نشان داد که در مجموع 158 ( 95% ) ایزوله ها دارای مقاومت و یا حساسیت حد واسط نسبت به اریترومایسین بوده و  همچنین نتایج  نشانگر قرابت معنادار  نتایج حاصل از دیسک دیفیوژن با آگار دایلوشن بود.  از مجموع 165 سویه مورد مطالعه تعداد 147 (89%) ایزوله مقاوم به اریترومایسین (MIC≥8 µg/ml)  و 11 (6/6%) ایزوله دارای مقاومت حد واسطµg/ml) 4-1 (MIC  و  7 (2/4%) ایزوله حساس به اریترومایسین g/ml) (MIC ≤ 0.5 µ بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ژنهای  ermA,B,C در سویه های مقاوم به اریترومایسین انتروکوک از شیوع بالایی برخوردار بوده و فراوان ترین ژن عامل مقاومت ژن ermB می باشد.